Voorlichting

‘Schat we moeten echt even praten.’
Liesbeth keek van haar huiswerk op. In de deuropening stonden haar ouders. Haar vader hing met zijn handen in zijn zakken tegen de deurpost en haar moeder hield een dvd vast. Gedetineerden rammen zich helemaal los! stond er op de kaft. Het uitroepteken werd gevormd door een enorme donkerbruine penis.
‘Die is niet van mij,’ zei ze en richtte zich weer op haar wiskunde. Dit soort dvd’s had ze weleens zien liggen in de videotheek, ze zagen er zo smerig uit. Liever keek ze naar Lizzie in Rome, daar hielden mensen gewoon hun kleren aan.
‘Bram,’ hoorde ze haar vader roepen, ‘kom jij er ook even bij?’
Liesbeth zuchtte en klapte haar wiskundeboek dicht. Dit werd een kruisverhoor, ze voelde het aan haar water, en dat terwijl ze morgen nota bene een proefwerk had. Ze draaide haar bureaustoel een halve slag en sloeg haar armen over elkaar. Achter haar vader zag ze Brams gezicht opdoemen.
‘Ja, sorry hoor, maar die is echt niet van mij,’ zei haar broer toen hij het uitroepteken zag en hij draaide zich weer om.
‘Hier blijven. Bram.’
Als haar moeder je naam tot zin bombardeerde kon je maar beter overal ja op zeggen wist Liesbeth uit ervaring. Haar broer bleef even met zijn rug naar de rest stilstaan alvorens hij zich omkeerde.
‘Luister,’ zei Liesbeth. Wat stond haar vader daar toch raar met zijn handen in zijn zakken? Alsof hij een rol pepermunt aan het zicht onttrok.
‘Nee, jullie moeten luisteren,’ zei haar moeder. ‘Jullie zijn nu dertien jaar en het is te zot voor woorden dat…’
‘Die film is echt niet van mij,’ onderbrak Bram haar.
‘Laat je moeder uitpraten jongen,’ zei haar vader.
‘Wat ik wilde zeggen, is dat het tijd wordt dat jullie…’
‘En hij is ook niet van mij,’ zei Liesbeth. ‘Mag ik nu aan mijn wiskunde? Ik heb morgen een proefwerk.’ Ze draaide haar stoel terug en opende het boek. Zielig hoor, dacht ze, om die rol pepermunt niet te willen delen.
Achter zich hoorde ze een zucht.
‘Naar beneden jullie, allebei.’ Vaders stem klonk als het bombardement op Rotterdam, niet dat ze dat had meegemaakt.
Hun ouders liepen hen voor de trap af. Bovenaan keken Liesbeth en Bram keken elkaar even aan en trokken hun wenkbrauwen na elkaar op. Dit ging weer een lange zit worden en dat nota bene over een dvd waarvan zij niet wisten waar hij vandaan kwam. Misschien had oma hem wel per ongeluk achtergelaten, de laatste keer dat ze oppaste. Hoewel Liesbeth zich niet kon voorstellen dat oma graag naar die piemel keek die op de voorkant stond. Oma had het niet zo op buitenlanders.
In de woonkamer dook Liesbeth met Bram op de bank. Hun moeder pakte een stoel en ging naast hen zitten terwijl vader de dvd in de speler stopte. Haar ouders gingen toch werkelijk niet die film opzetten? Even later klonk er een luid gekreun, alsof er iemand een groep Afghanen martelde in de kelder. Hun vader haalde de pepermunt uit zijn zak dat een plastic uitroepteken bleek te zijn. Uit zijn andere zak haalde hij drie fikse batterijen en legde die ernaast. Toen ging ook hij zitten. Hij had nog een rolletje snoep in zijn zak verstopt, zag Liesbeth.
‘Mag ik ook een pepermuntje?’ vroeg ze. Van die film kreeg ze een vieze smaak in haar mond.
‘Mond houden en kijken,’ zei haar vader terwijl hij de batterijen in de kunstpenis stopte en controleerde of ze het wel deden. Een zacht gezoem vulde het gekreun aan.
‘Echt mam, pap, die film is niet van mij.’ Liesbeth wilde helemaal geen wippende mensen zien, laat staan gedetineerden.
‘Kinderen, dit is porno,’ zei hun moeder.
Bram keek Liesbeth aan en rolde met zijn ogen. Pas toen drong het tot haar door. Dit was toch niet die seksuele voorlichting waar Sanne over had gesproken? Zij had een hele avond een serie films onder de titel Gangbang in de gang moeten kijken van haar ouders. Twee dagen was ze er kotsmisselijk van geweest. Temeer omdat haar moeder het arsenaal seksspeeltjes van de ouderlijke slaapkamer had gehaald en deze uitgebreid met haar had besproken, ondersteund door foto’s uit het Facebookalbum familie. Dit ging haar niet overkomen. Er was nog maar één uitweg. Een tijdelijke uitweg, dat wist ze, maar wel een uitweg. Ze stootte Bram aan en zei: ‘Pap, mam, ik moet jullie iets vertellen. Ik ben lesbisch.’ Opnieuw gaf ze haar broer een por.
‘En ik homo,’ zei Bram.
Liesbeth zag haar ouders naar elkaar kijken.
‘Ik heb het toch gezegd Jan, we moeten met alles rekening houden. Maar nee, jij moest zo nodig je zin doordrijven. Nu zitten we hier voor niets!’ Haar moeder klonk boos, dit ging goed. Demonstratief haalde haar vader de batterijen uit de kunstpenis en legde ze op tafel. Ineens keek hij zijn zoon aan. Toen gingen zijn wenkbrauwen omhoog en hij stopte de batterijen terug.
“Bram,’ zei hij, ‘luister.’
‘Ik ga studeren,’ zei Liesbeth en ze rende de kamer uit.